حرفهای ناگفته روی هاجسون در The Coaches Voice؛ زمانی که سری آ پادشاه فوتبال بود
تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۲۹۲۰۹۷
وقتی اولین بار مربیگری در اینتر را آغاز کردم، لیگ برتر انگلیس در روزهای ابتدایی و معمولی خود قرار داشت. سال 1995، به خوبی به یاد دارم که برترین بازیکنان جهان به ایتالیا می آمدند و واقعا هم می شد پول خوبی در این کشور به دست آورد. در آن زمان بازیکنانِ با حقوق 1 میلیون پوندی در انگلیس نبودند بلکه در ایتالیا بازی می کردند و اوضاع کاملا عالی بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از ستاره های کشور هلند بگیرید تا برزیل، خود ایتالیا و حتی کشور آلمان، سری آ را به عنوان مقصد نهایی خود می شناختند. لیگی شگفت انگیز که مدهوش‌تان می کرد. هرکجا که صحبت از برترین سطح بازی بود، از سری آ نام می بردند. بهتر است بگویم شبیه لیگ برتر انگلیس این روزها بود. شما دست روی هر تیمی می گذاشتید، حداقل سه بازیکن خارجی فوق العاده می دیدید که آماده درخشیدن بودند.
طرفداری- وقتی اولین بار مربیگری در اینتر را آغاز کردم، لیگ برتر انگلیس در روزهای ابتدایی و معمولی خود قرار داشت. سال 1995، به خوبی به یاد دارم که برترین بازیکنان جهان به ایتالیا می آمدند و واقعا هم می شد پول خوبی در این کشور به دست آورد. در آن زمان بازیکنانِ با حقوق 1 میلیون پوندی در انگلیس نبودند بلکه در ایتالیا بازی می کردند و اوضاع کاملا عالی بود. اختلاف میان لیگ ها هم در بالاترین حد قرار داشت.
از ستاره های کشور هلند بگیرید تا برزیل، خود ایتالیا و حتی کشور آلمان، سری آ را به عنوان مقصد نهایی خود می شناختند. لیگی شگفت انگیز که مدهوش‌تان می کرد. هرکجا که صحبت از برترین سطح بازی بود، از سری آ نام می بردند. بهتر است بگویم شبیه لیگ برتر انگلیس این روزها بود. شما دست روی هر تیمی می گذاشتید، حداقل سه بازیکن خارجی فوق العاده می دیدید که آماده درخشیدن بودند.
شور و شوق در ایتالیا، چیزی بود که بیشتر به چشم می خورد. باشگاه ها برای هواداران معنای خاصی داشتند و سعی می کردند در کوچکترین بازی فصل هم تیمشان را تنها نگذارند چون هر بازی، حکم مرگ و زندگی را داشت. این حجم از جدیت و علاقه به باشگاه، برای من شوکه کننده بود. تا قبل از آن چنین چیزی ندیده بودم. من در مالمو و سوئد هم حضور داشتم اما جو حاکم بر آنجا، حتی نزدیک ایتالیا هم نبود. روزهایی که پیروز از زمین خارج می شدید، زندگی برای شما زیباتر می شد.
مربیگری در اینترِ آن روزها، بشخصه برای من خارق العاده بود اما می توانم به راحتی اعتراف کنم که آماده رویارویی با عظمت این باشگاه نبودم. البته منظورم این نیست که جوان بودم؛ نه. از لحاظ ذهنیتی، واقعا جوان و خام بودم. مسئولیت بزرگی قبول کرده بودم و باید طوری وانمود می کردم که همه چیز را می دانم و قرار است تغییرات بزرگی ایجاد کنم. ماسیمو موراتی و جاچینتو فاکتی دائما پشت من ایستاده بودند و حمایت می کردند. واقعا لحظاتی بود که می توانستند از شر من خلاص شوند اما اعتماد کردن را انتخاب کردند.
آن روزها اینتر و یوونتوس بزرگترین تیم های لیگ بودند و دربی اصلی ایتالیا میلان-اینتر نبود، بلکه یوونتوس و اینتر بود. در کل کشور طرفداران زیادی داشتیم و اینطور نبود که بگوییم نصف شهر میلان از ما هواداری می کردند. جاچینتو یک روز به من گفت: «این شدت و کیفیت به انگلیس هم خواهد آمد. در حال پیشرفت هستیم و این به کشور شما هم خواهد رسید. شاید حتی نه تنها به ما برسید، بلکه ما را هم رد کنید. تعجب نخواهم کرد اگر از ما جلو بزنید.»
آن روزها در ایتالیا برای سنجش ارزش یک مربی، می گفتند باید ببینیم پَنتونه (نان مخصوص کریسمس) را خواهد خورد یا نه. گاهی عادت داشتم در مورد فوتبال ایتالیا و معضلاتش شکوه و گلایه کنم. یکی از این مشکلات، این بود که کانال های تلویزیونی پس از بازی می توانستند به راحتی یک تیم را نابود کنند. آن ها از مالک شروع می کردند و با انتقاد از طرفداران و تیم، نابودمان می کردند. پس از اینکه اینتر را ترک کردم به بلکبرن رفتم، با جانلوکا ویالی و رود گولیت همکاری کردم. با آن ها متفق القول روی این موضوع توافق داشتیم که جو لیگ برتر انگلیس نسبت به سری آ بهتر است.
فوتبال انگلیس جو آرامتری داشت و هنوز شور و شوق آنطور که باید، داخل هواداران نفوذ نکرده بود. خلاصه تر بگویم مثل ایتالیا پر حرارت نبودیم. آن روزها اینطور نبود که اگر شنبه گل نمی زدید، آب خوش از گلویتان پایین نمی رفت. هر روز در نشست های مطبوعاتی اینتر، همین مشکلات را داشتیم و دائما سوال های حاشیه ای می پرسیدند که نمی توانستم جواب بدهم.
آن ها می توانستند شما را برابر هواداران قرار دهند و آن موقع کارتان به معنای واقعی کلمه ساخته بود. باید بگویم در ابتدا با اعتماد به نفس خاصی وارد میلان شدم چون در سوئد و مالمو هم موفق بودم. حتی کارنامه ام در سوئیس هم درخشان بود. به هرحال فکر نمی کردم در ایتالیا تا این حد به مشکل بخورم چون آنجا، استیج و سکوی نمایش بزرگترین مربیان بود. از همان روزهای اول فهمیدم در کنار آمدن با مطبوعات ایتالیایی کار سختی دارم. شاید اگر به زبان ایتالیایی مسلط بودم، چنین مشکلاتی به وجود نمی آمد.
در هر بازی، 16 تا 22 بازیکن ایتالیایی در زمین حضور داشتند. روزنامه های گاتزتا دلو اسپورت و توتو اسپورت، چیزهای حاشیه ای می نوشتند. هاله و جو عجیبی پیرامون باشگاه حاکم بود. در انگلیس چنین نیست. شما وقتی سرمربی می شوید، این سوال را می پرسند که «آیا این مرد مناسبی برای هدایت باشگاه است؟» در واقع تنها سوالی که در ذهن رسانه ها و هواداران ایجاد می شد، همین بود. تمامی این جریان ها برای مربیان انگلیسی صدق می کند مگر اینکه نامتان پپ گواردیولا و یا یورگن کلوپ باشد.
در طول دوران مربیگری من، میلان تیمی بود که خیلی زود از شر مربیانش خلاصه می شد. حتی آریگو ساکی و فابیو کاپلو هم در میلان دوام نمی آوردند اما افسانه باشگاه بودند. از شانس من، در اینتر موراتی به خوبی حمایت می کرد. در آن سال ها مربی خارجی در سری آ نبود و اگر هم بود، زیر ذره بین قرار می گرفت. ایتالیا کشوری فرهنگی و کاملا متفاوت با انگلیس است.
اگر نمی خواستید با هواداران روبرو شوید، نباید به خیابان ها می رفتید. گرچه 9-10 نفر می آمدند و این دل پذیر بود اما واقعا نمی خواستید این همه حواشی را تحمل کنید. اینتر واقعا باشگاه خاصی بود و برای این، همیشه آن ها را به یاد خواهم داشت.
بیشتر بخوانید: حرفهای ناگفته ژوزه مورینیو در The Coaches Voice؛ برای بردن بازی کن (بخش اول)
منبع: طرفداری
کلیدواژه: لیگ برتر انگلیس آن روزها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۹۲۰۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پخش زنده بازی‌های فوتبال امروز شنبه ۱۵ اردیبهشت از تلویزیون + سایت آنتن و آپارات
ساعت پخش زنده دیدار تیم‌های آرسنال، دورتموند، بایرن مونیخ، رئال مادرید، منچسترسیتی، بارسلونا، اینتر و پورتو در لیگ‌های اروپا از شبکه سه و ورزش، سایت آنتن و آپارات مورد توجه کاربران فضای مجازی است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، دیدارهای مهم فوتبال امروز دنبال می‌شود که ساعت و لینک پخش همه این دیدارها در ادامه آمده است:
ساعت پخش زنده فوتبال امروز شنبهچمپیونشیپ انگلیس (لیدز یونایتد - ساوتهمپتون) ساعت ۱۵:۰۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
چمپیونشیپ انگلیس (لسترسیتی - بلکبرن) ساعت ۱۵:۰۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
چمپیونشیپ انگلیس (ایپسویچ تاون - هادرزفیلد) ساعت ۱۵:۰۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
لیگ برتر انگلیس (آرسنال - بورنموث) ساعت ۱۵:۰۰؛ پخش زنده ااز سایت آنتن، سایت آپارات
بوندس لیگا آلمان (دورتموند - آگزبورگ) ساعت ۱۷:۰۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
بوندس لیگا آلمان (اشتوتگارت - بایرن مونیخ) ساعت ۱۷:۰۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
لیگ برتر انگلیس (برنلی - نیوکاسل) ساعت ۱۷:۳۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
لیگ برتر انگلیس (برنتفورد - فولام) ساعت ۱۷:۳۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
لالیگا اسپانیا (رئال مادرید - کادیز) ساعت ۱۷:۴۵؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
لیگ برتر انگلیس (منچستر سیتی - ولورهمپتون) ساعت ۲۰:۰۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
لالیگا اسپانیا (خیرونا - بارسلونا) ساعت ۲۰:۰۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
لیگ حرفهای عربستان (النصر - الوحده) ساعت ۲۱:۳۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
سری آ ایتالیا (ساسولو - اینتر) ساعت ۲۲:۱۵؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
لیگ برتر پرتغال (شاوس - پورتو) ساعت ۲۳:۰۰؛ پخش زنده از سایت آنتن، سایت آپارات
کد خبر 750446
جدول میزان بارشهای فارس تا ساعت ۶:۳۰ امروز